پیش بینی سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان بر اساس مدل زیستی شخصیت گری

سابقه و هدف: یکی از نظریه های روانی-عصبی در مورد شخصیت، نظریه حساسیت به تقویت گری می باشد که این نظریه با تاکید بر سیستم های مغزی رفتاری به تبین برخی متغیرهای روانشناختی پرداخته است. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سیستم-های فعال ساز (bas ) و بازدارنده رفتار (bia ) با سازگاری اجتماعی، عاطفی و تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش بررسی: از بین دانش آموزان دبیرستانی مشغول به تحصیل سال تحصیلی 1391-1390 شهرستان های استان تهران (شهرستان بهارستان و رباط کریم) 332 نفر (166 پسر، 166 دختر) با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و با مقیاس سیستم های مغزی رفتاری (کارور و وایت،1994) و مقیاس سازگاری دانش آموزان (سینها و سیگِ، 1993) مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با نرم افزار آماریspss-17 و روش همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام و t مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: بین سیستم فعال ساز رفتاری (bas) با سازگاری عاطفی، تحصیلی و سیستم بازدارنده (bis) با سازگاری اجتماعی رابطه معنی داری وجود داشت. نتایج مقایسه سیستم های مغزی رفتاری و سازگاری در دو جنس رابطه معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد مولفه های زیستی شخصیت و در نهایت سیستم فعال ساز و بازدانده می تواند در تبیین برخی از فاکتورهای هیجانی، اجتماعی و تحصیلی مورد توجه قرار گیرد.